“คนโลภมักจะเอาชนะคนขัดสนทุกครั้ง” วองก้าถูกเตือนโดยตัวละครอื่น บทภาพยนตร์แสดงให้เห็นถึงแนวคิดดังกล่าวจากซีเควนซ์ดนตรีเปิดเรื่อง ซึ่งแสดงให้เห็นว่าวอนก้าใช้อำนาจอธิปไตย 12 ประการที่เขามีในกระเป๋าของเขาไปกับค่าใช้จ่ายตามกฎหมาย เช่น ค่าปรับจากการฝันกลางวัน เขาถูกรับเข้ามาโดยเจ้าของโรงแรมในท้องถิ่นที่ดูใจดี (คุณสครับบิตจาก Olivia Colman) และมือขวาของเธอ ซึ่งเป็นคนเจ้าเล่ห์เสียงเบสที่ปรากฏตัวและเปล่งเสียงเบสชื่อ Bleacher ( Tom Davis ) เพียงเพื่อรู้อย่างช้าๆ ว่าเมื่อเขาเซ็นสัญญาเข้าโรงแรม เขาตกลงที่จะจ่ายบิลด้วยแรงงานของเขาเองหากจำเป็น และทุกสิ่งที่เขาทำก็เพิ่มค่าใช้จ่ายใหม่ให้กับผลกำไร รวมถึงการเดินขึ้นไปชั้นบนไปที่ห้องของเขาด้วย (ค่าปรับคงที่เรียกเก็บจากทั้งหมด ยกเว้นคนรวยนั้นให้ความรู้สึกเหมือนดาห์ล ซึ่งมีพรมแดนติดกับดิคเกนเซียน เช่นเดียวกับนิสัยที่โหดร้ายของตัวละครที่โหดร้ายในการบงการ กระบอง และเตะผู้ไร้พลัง รวมถึงนู้ดเดิ้ลที่ยังเป็นเด็ก)
วองก้าต้องทำงานหนักในโรงซักรีดชั้นใต้ดินร่วมกับคนรับใช้คนอื่นๆ รวมถึงอบาคัส ครันช์ ( จิม คาร์เตอร์ ) อดีตนักบัญชีของซลักเวิร์ธ และนู้ดเดิ้ลที่ผูกสัมพันธ์กับวองก้าอย่างรวดเร็ว ทำให้เกิดพลังที่เหมือนพี่น้องที่สดใหม่ที่สุด ด้านที่น่าสนใจที่สุดของเรื่อง ความปรารถนาของวองก้าที่จะปลดปล่อยเพื่อนๆ ของเขาทำให้ความปรารถนาของเขาที่จะประสบความสำเร็จในธุรกิจช็อกโกแลตบริสุทธิ์ขึ้น เขาไม่เพียงแค่ทำเพื่อตัวเองและแม่เท่านั้น เขายังทำเพื่อพวกเขาด้วย แต่มันเป็นถนนหินสู่ชัยชนะ บทภาพยนตร์มีความเต็มใจที่จะบังคับให้วองก้าถอยหลังสองก้าวในแต่ละก้าวไปข้างหน้า (สิ่งที่ชลาเมต์ทำจริงๆ ในฉากที่เขาเดินลงบันได คุณมักจะไม่เห็นคำเปรียบเทียบที่ถ่ายทอดผ่านฝีเท้าของนักแสดง)
แม้แต่แผนการที่ซับซ้อนที่สุดก็ยังคลี่คลายเนื่องจากสถานการณ์ที่ไม่คาดฝันหรืออิทธิพลของผู้ร้าย ซึ่งจำเป็นต้องมีการแสดงด้นสดทันที ซึ่งโชคดีที่วองก้าและนู้ดเดิ้ลทำได้ดี และเมื่อสิ่งอื่นล้มเหลว นี่คือแฟนตาซี—บางครั้งก็เป็นการ์ตูน เราไม่เคยรู้แน่ชัดว่าวอนก้ามีทรัพยากรมากมายเพียงใด และสิ่งที่เราเห็นทำให้เราสงสัยว่าเขาเป็นสิ่งมีชีวิตจากนอกโลกที่มีข้อจำกัดเพียงอย่างเดียวคือการปรับสภาพหรือจิตวิทยา "อุปกรณ์สำหรับเดินทาง" สำหรับทำช็อกโกแลตที่เขาถืออยู่นั้นเป็นโรงงานเล็กๆ ที่ดูเหมือนว่าจะมีแหล่งพลังงานในตัวเอง ในที่สุดเมื่อเขาเปิดร้านช็อกโกแลตของตัวเองได้ (เอาน่า ตอนนี้เหมือนที่คุณคิดว่าเขาจะไม่เปิดร้านใช่ไหม) ทุกอย่างก็ดำเนินไปในชั่วข้ามคืนโดยไม่ต้องกังวลว่าจะหาเงิน วัสดุ อุปกรณ์จากที่ไหน ใบอนุญาตและกองทัพของผู้รับเหมาที่จำเป็นในการทำให้มันเกิดขึ้น ทุกอย่างค่อนข้างหน้าด้าน เหมือนกับการเปลี่ยนผ่านใน " The Blues Brothers " ที่Cab Callowayบอกว่าเขาจำเป็นต้องหยุดเวลาในโรงละครที่ซึ่งการแสดงใหญ่ควรจะมีขึ้น และมีการตัดม่านจนถึง เผยให้เห็นคอลโลเวย์และวงดนตรีในชุดอาร์ตเดโคช่วงปี 1930 สวมชุดทักซิโด้สีขาวและเปิดตัวในเพลง "Minnie the Moocher"
){kind=link}