จุดแข็งของ Red Life
การแสดงของ “มานพ” ที่รับบท “ลุงกั๊ก” ทรงพลังมาก ๆ และเป็นหนึ่งในตัวละครจำของหนังเรื่องนี้เลย ถ้าขาดลุงกั๊กไป Red Life ก็จะขาดสีสันเฉดหวาน ๆ ปนขมที่งดงาม
เช่นเดียวกับ “จ๋อมแจ๋ม” กับบท “มายด์” ที่เรารับรู้ได้ถึงความเหงาสุดพลัง และการไขว่คว้าหาความรักอย่างสุดชีวิตด้วย เธอทำให้เราเชื่อจนหมดใจว่า ผู้หญิงที่ชื่อมายด์นั้น ขาดความรักและต้องการความอบอุ่นมากขนาดไหน
โปรดักชั่นส์ต่าง ๆ ในหนังที่มีความพิถีพิถัน เสื้อผ้าของนักแสดงทั้งหมดเป็นเสื้อผ้ามือสอง และทุกตัวมีชิ้นเดียว เพื่อให้หนังมีความสมจริงที่สุด ฉากขับรถตกคลองก็เป็นอีกฉากที่น่าประทับใจในแง่ของการถ่ายทำ
บทหนังที่ดี มันไม่ได้ทำให้ผู้ชมรู้สึกประดักประเดิด คำพูดมันไม่ได้หยาบจนเกินไป และก็ไม่ได้โลกสวยหรือกวีจนเกินไป โดยส่วนใหญ่เกือบ 70 เปอร์เซ็นต์ มันมีความสมจริง และทำให้เราเชื่อว่า คนที่อยู่ในสังคมนั้น ๆ คนที่โหยหาความรักเบอร์นั้น และอยู่ในสถานการณ์วายป่วงแบบนั้น จะพูดคำนั้น ๆ ออกมาจริง ๆ
ความทรงพลังที่สุดของหนังเรื่องนี้ก็คือ เพลง “แย้มบาน” ของ AUTTA ที่มันเข้ากับหนังเหลือเกิน จนเหมือนว่า อัตตา แต่งเพลง ๆ นี้ให้กับหนังเรื่องนี้...
จุดอ่อนของ Red Life
น่าเสียดายที่หนังขาดฉาก Flashback ที่สามารถเล่าเรื่องย่อ ๆ ถึงชีวิตในอดีตของแต่ละตัวละคร เพื่อให้เราได้ทราบถึงที่มาที่ไปของแต่ละคนได้ดีเพียงพอ ถ้ามีการใส่เอาไว้สักคนละนิดละหน่อย เหมือนเป็นคำถามปลายเปิดให้คนดูไปตอบตามแต่ละประสบการณ์ชีวิตของตัวเอง มันจะทำให้หนังสมบูรณ์และมีน้ำหนักมากยิ่งขึ้น
4/5
ถือเป็นหนังไทยที่น่าจับตามองอีกเรื่องหนึ่ง มีความเป็นหนังเทศกาล แม้จะไม่ได้มีอะไรสดใหม่ขนาดนั้น แต่ความมีเสน่ห์บางอย่างที่ทีมงานและผู้กำกับใส่เข้าไป ก็ทำให้หนังเป็นที่รักและน่าจดจำในบางมุมบางฉากบางตอน เสียดายที่บทของลุงกั๊ก มันมีเสน่ห์มาก ๆ แต่มันดูฟุ้ง ๆ ไปหน่อย แต่บทของมายด์กับส้มที่มันดูสมจริงเหลือเกิน ก็ขาดการเล่าพื้นหลังตัวละครที่ดี ส่วนใหญ่การปูพื้นตัวละคร เล่าเรื่องในอดีต ใช้แค่คำพูดในบทเล่าเท่านั้น ไม่ได้มีภาพมาช่วยเล่า ซึ่งมันจะทรงพลังกว่า...
){kind=link}